Alle ingrediënten voor de Koningsdagaubade waren er. De burgemeester met zijn vrouw, met naast zich alle gedecoreerden, die stonden te glimmen op de treden van de trap; de Kerkuiltjes, goedgemutst en goedgebekt; de trouwe volgers van Jubal, die jaarlijks terugkeren om hun “kluppie” nog eens te horen en te zien, en de Dordtenaren die uit traditie de aubade met vaderlandse liedjes bijwonen. Dan heb je de inhoud van de aubade gehad, want volgens de definitie van de burgemeester horen wat zich eerder  afspeelt en daarna gebeurt niet meer bij de aubade. Dus speelt JD’s Big Band in het voorprogramma en Jubal als toetje voor het geheel. Het zij zo.

De weerverwachting was de hele week al somber voor deze zaterdagochtend, er zouden veel buien overtrekken en veel water naar beneden komen. Hoe dichter we de zaterdag naderden hoe minder verontrustend de berichten werden. En wonder boven wonder, de 66 plastic regenjacks konden ook nu in de verpakking blijven. Toen het materiaal richting het Stadhuisplein werd gereden, regende het nog. Na negen uur werd het droog en die ochtend is er geen druppel meer gevallen. Warm was anders en er stond weer een harde wind, maar alles is beter dan een nat optreden. Nu knipoogde de zon zo nu en dan naar de mensen op het plein.

Marleen was deze ochtend de zangeres die ons wat de zangnummers betreft uit de brand hielp. We mogen blij zijn dat we regelmatig op Marleen kunnen terugvallen. Vooral Feelin’ Good spetterde van het plein af en ook All Of Me werd na een krachtig begin uitstekend vertolkt. Opnieuw heeft onze Big Band een visitekaartje afgegeven wat het spelen betreft.

Toch komt het onrustige gevoel naar boven hoe lang de aubade in deze vorm nog bestaansrecht heeft. Zou een andere invulling van het zangrepertoire een oplossing moeten bieden, of zijn andere ingrediënten nodig om voortbestaan te waarborgen, ook als de huidige leden van het Oranje Comité niet meer op het bordes staan? Wie het weet mag het zeggen.