Eigenlijk zat alles mee. Het was een fantastisch mooie nazomer dag met volop zonneschijn. We hadden een uitstekende standplaats deze keer, op de kop van het Steegoversloot, zodat ieder die vanuit die richting kwam ons niet kon missen. We hadden een grote publieke belangstelling. Wat nooit eerder gebeurde, er stonden zo’n vijftig mensen te wachten nog voor we één noot hadden gespeeld. Het hele optreden door stonden er gemiddeld zo’n veertig mensen te luisteren en die beloonden ons met een dankbaar applaus na ieder gespeeld nummer. Marleen zong weer als vanouds. Het experiment met twee solisten, Robbie Stal op trompet en Barry Oosterwaal op trombone tijdens het nummer The Way We Were, waarbij de band voor een mooie ondergrond zorgde waarop de solisten zich konden uitleven, dat experiment is zeker geslaagd te noemen.

En toch was dit niet ons beste optreden. Natuurlijk zijn er verzachtende omstandigheden, we hadden een invaller-drummer achter het drumstel zitten, Sten Kloot. Die heeft het overigens prima gedaan en als er al iets mis ging, was hij daar niet de oorzaak van. Trouwens, de hele ritmesectie was redelijk onervaren. Gert-Jan die voor het eerst bij een echt optreden van ons de basgitaar bespeelde, daardoor was Jan zijn maatje als gitarist kwijt en moest het nu in z’n eentje opknappen. En we moeten ook niet vergeten dat Ruud altijd wel aardig mee pingelt, maar ook hij is nog betrekkelijk kort bij onze band betrokken en sommige nummers leveren dan wat problemen op. Er was een overschot aan trompettisten op eerste en tweede partij en een tekort aan spelers van de derde en vierde partij. Er was dus genoeg wat voor onzekerheid kon zorgen, maar zoals werd geconstateerd, was er ook concentratiegebrek, waardoor invallen niet altijd stevig gebeurden. Natuurlijk is het lastig met name voor de trompettisten om zoveel maten niet te spelen en dan te moeten inzetten, maar dat moet zeker bij een optreden toch goed kunnen gaan.

Gelukkig was dat bij het tweede keer spelen van het blok muziek beter. Niet dat het publiek deze dingen erg merkte, die vonden goed wat we deden en vonden de muziek zelfs goed genoeg om op te kunnen dansen. Bij het weglopen zei een oudere dame tegen mij dat ze ons een geweldige band vond die prima speelde. En zondag na de kerkdienst hoorde ik dat ook van kerkgangers die ons de dag daarvoor hadden horen spelen. Kortom, een zeer aanvaardbaar optreden, maar voor ons zelf één met een waarschuwende vinger wat betreft de concentratie.