De derde editie van Swingin’ Dordt op 19 maart 2022 was echt een feestje. We hadden er dan ook lang genoeg op moeten wachten. Eigenlijk zou deze derde editie al plaatsvinden in het najaar van 2020, maar een A-muzikaal virus gooide roet in het eten, waardoor het een jaar werd verplaatst. Maar een jaar later was de situatie niet anders, opnieuw moest Swingin’ Dordt worden doorgeschoven. En nu was het dan zover. Nog maar kort zijn de Covid maatregelen vervallen en het evenement is waarschijnlijk het eerste muzikaal festijn dat weer werd georganiseerd. Waar je lang op moet wachten, wordt door de tijd alleen maar mooier. Zo was het deze avond ook. Wederom was BeneVia de plek waar Swingin’ Dordt werd gehouden. Het was bijna een besloten bijeenkomst, want in de zaal zaten eigenlijk alleen familieleden en bekenden van de bandleden. Maar intieme feestjes kunnen ook heel leuk zijn. En zo heb ik deze avond ook ervaren.

JD’s Big Band beet het spits af deze avond en speelde een klein half uurtje. Het was weer prettig toeven op het podium met een prima geluidsweergave. Een vrijwel complete band speelde een aantal nummers die al langer in het repertoire staan, zoals een spetterend In The Stone, de Yardbird Suite, Splanky en Summertime. Het eerste blok werd afgesloten door twee zangnummers en daarvoor nam Sophie plaats op het podium.                                                            

Als eerste zangnummer werd gespeeld Cry Me A River. Eerlijk gezegd was ik nooit zo weg van dit nummer, nogal fragmentarisch als er geen zangeres meezingt. Dan is het lastig spelen. Maar ik heb deze avond genoten van Sophie, hoe zij dit nummer vertolkte. Ineens was dit nummer voor mij het hoogtepunt van de avond. Maar met Sophie hebben we dan ook een geweldige zangeres bij onze band en dat liet zij deze avond meerdere keren horen. Ook in het laatste nummer voor de bandwisseling: All Of Me. Hiermee hadden we ons visitekaartje wel afgegeven.

En hierna konden we plaats maken voor de tweede verrassing van deze avond. Want dat was Het Dansorkest wel voor mij. Pas kort voor de Corona periode opgestart, in die tijd ook weinig kunnen repeteren en als band ook te maken gekregen met dat vervelende virus. Zelfs zo kort geleden nog dat er invallers moesten worden gevonden om het optreden deze avond mogelijk te maken.

Als ik het goed geteld heb, werden er na het optreden zeven bossen bloemen uitgereikt aan deze invallers, waaronder onze bassist Gert-Jan en trompettist Peter de Bruin. Verder zagen we als bekenden ook Jan Slager meespelen, evenals Barry Oosterwaal en Robin Bogert. Het geheel stond onder leiding van opnieuw een bekende, die ook regelmatig betrokken is bij onze band, namelijk Rob Stal. Al vanaf het eerste nummer was hoorbaar dat er nu een aardige verzameling instrumentalisten op het podium zat en stond. Vlotte dansmuziek met over het algemeen goed uitgevoerde solo’s werd de zaal ingespeeld. Het geheel klonk echt niet als een première van een band, maar dat was het wel. Zeker een aanwinst voor het muzikale aanbod in onze stad.

Na de pauze name JD’s Big Band weer beslag van het podium en speelde nog een half uurtje populaire nummers als California Dreamin’ en voor het eerst voor publiek Don’t you Worry ‘Bout A Thing, gevolgd door twee vlotte nummers Vehicle en Soul Bossa Nova. A Night in Tunisia kreeg vervolgens  een risicovol intro in een poging de rest van de band op het verkeerde been te zetten. Dat lukte niet, het werd goed overgepakt en tot een overtuigend slot gebracht. Ook dit blok werd afgesloten door zangnummers. The Girl From Ipanema was de eerste waarin Sophie haar mooie stem weer kon laten horen, gevolgd door het ingetogen Don’t Know Why. Afgesloten werd met een spetterende uitvoering van Feelin’ Good.  Hierna bedankte voorzitter Ruud de bandleiders en de zangeres met een mooie bos bloemen. De avond werd afgesloten door de beide deelnemende bands op het podium die het nummer Sway vertolkten.

.

Zo kwam een eind aan een avond die een feestje werd. Althans zo heb ik het ervaren, als speler op het podium en zo voelde ik het ook om mij heen. Het kan niet anders dan dat dit gevoel moet zijn overgebracht op de mensen in de zaal. Zo wil ik nog wel meer feestjes.