Deze uitspraak is op Koningsdag in vele varianten te horen geweest, daarmee verwijzend naar de twee jaar dat door de Corona maatregelen het vieren van Koningsdag niet mogelijk was. Nu werd het gevoeld als bevrijding dat het weer allemaal kon. Hoewel met vrijheid ook direct een verband werd gelegd met de oorlogssituatie die slechts enkele honderden kilometers bij ons land vandaan bestaat. Gezondheid en vrijheid twee basiselementen, die we Godzijdank in dit land allebei mogen ervaren en dan kun je ook echt feest vieren.

Het was dan ook als vanouds, alle elementen waren weer aanwezig, zoals de leden van scouting voor het hijsen van de driekleur, de gedecoreerden op de treden van de trap, waaronder enkele gedecoreerden van een jaar eerder bij voorbeeld ons lid Peter de Bruin, de goedgemutste leden van de kerkuiltjes en ter ondersteuning van de volkszang onze Big Band. Deze keer niet in witte jasjes. De weersverwachting gaf aan een koude nacht naar Koningsdag met temperaturen tegen het vriespunt en rond de tijd dat wij zouden spelen een temperatuur van zo’n acht graden. Daarom werd na overleg besloten om toch maar de winteroutfit te dragen, zijnde het rode fleece vest en de bodywarmer, want daaronder kon je gemakkelijk wat warmere lagen kleding verbergen. Achteraf gezien viel het mee, de harde koude wind was nauwelijks voelbaar en een deel van de Big Band stond al gauw in het zonnetje. Voor dat deel had de kleding wissel niet zozeer gehoeven, maar de leden die de hele tijd in de schaduw stonden gaven aan maar wat blij te zijn met de gekozen kleding omdat het in die schaduw toch wel erg fris was.

Voor de rest kennen we de gang van zaken wel na zovele jaren aubades. We hebben daar zeker niet slecht gespeeld al waren sommige solo’s wel wat bibberig. Maar als geheel genomen heel aanvaardbaar. Als commentaar hoorde ik van iemand die de Big Band al een aantal jaren niet gehoord heeft, dat we beter zijn gaan spelen en dat ook de nummers leuker waren om naar te luisteren. Voeg daaraan toe dat Marleen de zangnummers overtuigend wist te brengen. Dan mogen we tevreden zijn over wat we hebben laten horen.

Na het Wilhelmus door Jubal gespeeld was het de beurt aan de Kerkuiltjes om de aanwezigen op en om het plein mee te nemen in de volkszang. Deze keer zelfs drie nummers die we nooit eerder samen hebben gebracht in de aubade. En ook die werden naar behoren ten gehore gebracht. Afgesloten werd met “Lang zal ze leven” waarbij het publiek de juiste sekse wel wist in te vullen. Zo kwam er een einde aan het eerste buitenoptreden van dit jaar.