Je kunt een hoed opzetten en een zwarte zonnebril, maar dat maakt je nog geen pseudo Blues Brother. Maar geef Jim en Gerard deze attributen, en laat ze op het podium staan tijdens Everybody Needs Somebody to Love, en die twee gaan helemaal los en zijn niet meer van de originele Blues Brothers te onderscheiden. En daarmee hadden we een spetterende start van ons optreden op het Scheffersplein op zaterdag 3 juni.
Het plein was zonovergoten met voor het eerst dit jaar weer temperaturen die de 20 graden ver overstegen. Reden waarom we de meegenomen witte jasjes deze keer aan het kledingrek lieten hangen en in zwarte kledij ons programma hebben gebracht. We speelden deze keer met een complete Big Band en dat was te horen. Ook te horen was dat we de laatste weken met name aan de details hebben gewerkt. Veel daarvan was terug te horen tijdens dit optreden, met dank aan Jan, die ons zo nog strakker heeft laten spelen en met meer aandacht voor de zachte en de harde passages, die het beluisteren van Big Band muziek zoveel aangenamer maken. Complimenten ook aan de band, dat ze de gegeven aanwijzingen niet naast zich neer hebben gelegd, maar deze daadwerkelijk proberen toe te passen bij een optreden. En het kan allemaal nog beter!
En als ik dan toch bezig ben met complimenten maken, die gaan zeker ook naar de organisatie van Cultuur op de Hoek. Voor zover ik heb kunnen waarnemen, was het allemaal prima geregeld. Alleen het gepubliceerde tijdschema gaf ons eigenlijk maar een half uur de gelegenheid om ons programma te brengen. En vóór ons was een uur lang geen andere groep geprogrammeerd op ons podium. Uiteindelijk zijn we met ons optreden een kwartier voor het aangegeven tijdstip gestart en hebben ons complete blok van drie kwartier kunnen afmaken.
